Get Adobe Flash player

ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΤΟΥ ΚΙΝΗΤΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΟΥ ΛΑΡΥΓΓΑ


Δρ Δημήτριος Ν. Γκέλης

Iατρός, Ωτορινολαρυγγολόγος, Οδοντίατρος, Διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών

Μετεκπαιδευμένος στη φωνιατρική

Εξειδικευμένος στην έρευνα των προβλημάτων της φωνής και του λόγου με βίντεοενδοσκόπηση του λάρυγγα, βίντεοστροβολαρυγγοσκόπηση, γλωττογραφία, ανάλυση της φωνής, βιντεοστροβοκυμογραφία

Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Φωνιατρικής και Φωνητικών Τεχνών (Ε.Ε.Φ.Φ.Τ.)

Έδρα: Κόρινθος, Δαμασκηνού 46, τηλ 2741026631, 6944280764

www.gelis.gr,   www.pharmagel.gr,   www.orlpedia.gr, www.allergopedia.gr


Επιστημονικό άρθρο φωνιατρικής

ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΚΙΝΗΤΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΟΥ ΛΑΡΥΓΓΑ

(Χρόνια εισρόφηση, Σπασμωδική ή σπαστική δυσφωνία, Ιδιοπαθής παράλυση της φωνητικής χορδής, Παράδοξη κίνηση φωνητικής χορδής )

Υπό

Δρ Δημητρίου Ν. Γκέλη, Ωτορινολαρυγγολόγου, Προέδρου της Ε.Ε.Φ.Φ.Τ.

Δρ Άρη Πάγκαλου Ωτορινολαρυγγολόγου, Γεν. Γραμματέα της Ε.Ε.Φ.Φ.Τ.

Ιωάννη Αθανασοπούλου , Ωτορινολαρυγγολόγου, Μέλος της Ε.Ε.Φ.Φ.Τ.

Νίκου Σπαντιδέα, Λογοθεραπευτή, Μέλος της Ε.Ε.Φ.Φ.Τ.

Μερόπης Χελιδόνη, Λογοθεραπεύτριας, Μέλους της Ε.Ε.Φ.Φ.Τ

Η διάγνωση και αντιμετώπιση των ασθενών με διαταραχές κινητικού ελέγχου του λάρυγγα είναι εργασία του ωτορινολαρυγγολόγου. Όμως προϋπόθεση για την ακριβή διάγνωση και τη θεραπεία είναι η στενή συνεργασία με το λογοθεραπευτή που έχει εξειδικευτεί στην αντιμετώπιση αυτών των καταστάσεων και τον ακτινολόγο. Μετά από αυτά ο ωτορινολαρυγγολόγος θα δώσει οδηγίες ακριβούς λογοθεραπείας και θεραπείας κατάποσης.

Διαταραχές κινητικού ελέγχου του λάρυγγα

Ο όρος νευρολογικές διαταραχές της φωνής είναι παραπλανητικός, διότι δεν έχει προσβληθεί μόνον η φωνητική ικανότητα των ασθενών. Γιαυτό σήμερα προτιμάται ο όρος διαταραχές κινητικού ελέγχου του λάρυγγα. Βεβαίως η φωνή είναι σημαντικότατη για τον άνθρωπο, αλλά δεν είναι απαραίτητη για την επιβίωση. Σημαντικότερη είναι η ικανότητα κατάποσης, η παραγωγή επαρκούς βήχα και η αναπνευστική λειτουργία. Αυτές οι λειτουργίες μπορεί να επηρεαστούν, είτε από μια πρωτοπαθή διαταραχή ή από την εφαρμογή κάποιας θεραπείας.

 

Υπενθυμίζεται ότι στη νόσο του Parkison η διαταραχή της φωνής ή της κατάποσης αποτελούν συχνά το κύριο σύμπτωμα εκδήλωσης της νόσου (1). Το ίδιο ισχύει για παρόμοιες νόσους ή διαταραχές. Βεβαίως η ακριβής διάγνωση θα τεθεί μετά τη λήψη πλήρους και ακριβούς ιστορικού, κλινικής ΩΡΛ εξέτασης και βιντεοστροβοσκόπησης. Κατά την αρχή της εξέτασης συχνά αποκαλύπτεται ο κίνδυνος της εισρόφησης ή η εξασθενημένη, ικανότητα για βήχα.

 

Μετά την αρχική αξιολόγηση του ασθενούς πρέπει να ληφθεί απόφαση ποιες άλλες εξετάσεις πρέπει να γίνουν. Σ’ αυτές μπορεί να περιληφθούν η λειτουργική ενδοσκοπική αξιολόγηση της κατάποσης, αξονικές τομογραφίες τραχήλου και θώρακα, MRI κεφαλής, ηλεκτρομυογραφία του λάρυγγα,νευρολογική εξέταση με κατάλληλες μελέτες και μελέτη της λειτουργίας της κατάποσης. Η θεραπεία των παραπάνω καταστάσεων, είναι επιτακτικό να γίνεται με τη συνεργασία κατάλληλα εκπαιδευμένου λογοθεραπευτή, ο οποίος μπορεί να συνεργαστεί με ακτινολόγο για να εκτελεστεί η τροποποιημένη κατάποση βαριούχου γεύματος (με την τεχνικη της βιντεοακτινοσκόπησης για την εκτίμηση της στοματοφαρυγγικής κατάποσης). Έχοντας υπόψη τα αποτελέσματα αυτής της θεραπείας, τότε μπορεί να εφαρμοστεί η δέουσα λογοθεραπεία και η θεραπεία κατάποσης.

 

Εφ’ όσον τεθεί η διάγνωση της νόσου του Parkison ή της βαρειάς μυασθένειας, τότε μπορεί να περιορίζεται ο ρόλος του ωτορινολαρυγγολόγου. Αν όμως υπάρχει πρόβλημα εισρόφησης ο ΩΡΛ θα υποδείξει τρόπους πρόληψης ή αποκατάστασης. Πιο κάτω αναφέρονται οι κυριότερες καταστάσεις που συνοδεύονται από διαταραχές κινητικού ελέγχου του λάρυγγα, όπως η χρόνια εισρόφηση, η σπασμωδική δυσφωνία, η ιδιοπαθής παράλυση των φωνητικών χορδών και η παράδοξη  κίνηση των φωνητικών χορδών.

 

Χρόνια εισρόφηση

Ως χρονία εισρόφηση ορίζεται η εμφάνιση καθυποτροπήν διόδου υγρών και στερεών υλικών κάτω από το επίπεδο των φωνητικών χορδών. Ένδειξη χειρουργικής αντιμετώπισης ενδείκνυται όταν μια δυσάγωγη εισρόφηση, που βάζει τη ζωή του ασθενούς σε κίνδυνο  δεν ανταποκρίνεται στη συντηρητική θεραπεία (2). Η πνευμονία από χρόνια εισρόφηση μπορεί να είναι απελπιστική κατάσταση και να αποτελεί την κύρια αιτία θανάτου μετά από ένα αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο. Η ίδια κατάσταση μπορεί να αποτελέσει την κύρια αιτία νοσηρότητας σε άτομα με σοβαρά νευρολογικά προβλήματα. Μία από τις πιθανές θεραπείες περιλαμβάνει την τροποποίηση του διαιτολογίου. Οι ασθενείς μπορεί να τεθούν σε δίαιτα με ή πολτοποιημένες τροφές και να πίνουν πυκνόρρευστα υγρά. Εφ’ όσον τούτο δεν είναι επαρκές μπορεί να τοποθετηθεί ένας σωλήνας. Αυτό όμως δεν αποτρέπει την εισρόφηση σιέλου ή τηνλαρυγγοφαρυγγική παλινδρόμηση.

 

Μπορεί βεβαίως να τοποθετηθεί σωλήνας τραχειοστομίας (3). Αυτό όμως απαιτεί μακρόχρονη φροντίδα και επανειλημμένο ΄΄φούσκωμα΄΄ και ξεφούσκωμα του μπαλονιού του σωλήνα. Μία χαμηλού κινδύνου χειρουργική επέμβαση που θα μπορούσε να εφαρμοστεί είναι η επιγλωττιδική κλισιοπλαστική (declinationoplasty). Με την βοήθεια laser μπορεί να λυθούν ο γλωσσοεπιγλωττιδικός και ο φαρυγγοεπιγλωττιδικός σύνδεσμος. Τούτο επιτρέπει στην επιγλωττίδα να γείρει περισσότερος προς τα πίσω πράγμα που προλαβαίνει την εισρόφηση. Μια άλλη επέμβαση είναι η λαρυγγική ανάρτηση (laryngeal suspension)(14), η οποία έλκει το λάρυγγα κάτω από τη βάση της γλώσσας κι έτσι ο βλωμός της τροφής προωθείται προς τα πίσω κατά τη διάρκεια της κατάποσης(4).

 

Μια πιο οριστική θεραπεία περιλαμβάνει είτε σύγκλειση του λάρυγγα(5) ή το λαρυγγοτραχειακό διαχωρισμό(6) . Κατά τη δεύτερη περίπτωση ένα τελικό στόμα φέρεται έξω στο δέρμα και το εγγύς πρόβλημα της τραχείας συρράπτεται στον οισοφάγο. Στη συνέχεια μπορεί να γίνει μια τραχειοτραχειακή διάτρηση ώστε να επιτραπεί η φώνηση. Σε περίπτωση που η εισρόφηση οφείλεται σε παράλυση της φωνητικής χορδής, πράγμα που επιτρέπει την ανεπαρκή σύγκληση της γλωττίδας, τότε μπορεί να τοποθετηθεί ένα υποπεριχονδκό εμφύτευμα από σιλάστικ, με επακόλουθο την προς τα έσω προσαγωγή της φωνητικής χορδής (vocal cord medialization)(7) . Κανείς μπορεί να κάνει ολική λαρυγγεκτομή, αλλά αυτή η επέμβαση δεν προσφέρει πρόσθετο όφελος στο λαρυγγοτραχειακό διαχωρισμό.

 

Σπασμωδική ή σπαστική δυσφωνία

H σπασμωδική δυσφωνία είναι γνωστή και ως λαρυγγική δυστονία. Δυστονία είναι η πρόκληση ακούσιων σπασμών και μυικών συστολών, που προκαλούν ανώμαλες κινήσεις και στάσεις. Τοιούτοι δυστονικοί σπασμοί μπορεί να εμφανιστούν σε τμήμα του σώματος, όπως οι οφθαλμοί, ο αυχένας, ένα σκέλος, ή μεγαλύτερες περιοχές του σώματος ή ολόκληρο το σώμα.  Η συνηθέστερη μορφή σπασμωδική δυσφωνίας είναι η προσαγωγική σπασμωδική δυσφωνία, η οποία χαρακτηρίζεται από μια προσπάθεια φώνησης και πνιχτή φωνή (strained and strangled voice). Ο ασθενής μπορεί να δηλώσει ότι, όταν ομιλεί αισθάνεται σαν να του κόβεται η φωνή, ιδίως όταν προφέρει  το ΄΄α΄΄ ή το ΄΄χ΄΄.

 

Τα συμπτώματα συχνά χειροτερεύουν στο τέλος των προτάσεων, κατά τις φάσεις της ζωής με στρες ή μετά από κόπωση. Κατά τη διάρκεια της παραγωγής της φωνής συμβαίνουν ανώμαλες προσαγωγές των φωνητικών χορδών. Αυτό που ανευρίσκεται φυσιολογικά είναι η κανονική μυϊκή δραστηριότητα με παρεισδύσεις υπερδραστηριότητας (σπασμωδικές εκρήξεις), που αντιστοιχούν στις προσαγωγές. Η προσαγωγική σπασμωδική δυσφωνία χαρακτηρίζεται από πνοώδη εξασθενημένη φωνή. Σπασμωδική δυσφωνία συνήθως εκδηλώνεται συχνά μετά από μια περίοδο στρες, έκθεση σε τοξικά ερεθίσματα ή μετά ίωση του ανώτερου αναπνευστικού. Θεωρείται ότι η διαταραχή αναπτύσσεται, όταν υπάρχει μια ανωμαλία των λαρυγγικών αντανακλαστικών.

Στην περίπτωση της προσαγωγικής σπασμωδικής δυσφωνίας υπάρχει ανώμαλη ενεργοποίηση του αντανακλαστικού σύγκλισης της γλωττίδας. Τούτο οφείλεται είτε στην ανώμαλη δραστηριότητα των προσαγωγών νευρικών ώσεων από λαρυγγικούς υποδοχείς, είτε από ανώμαλη κεντρική επεξεργασία αυτής της δραστηριότητας. Και στις δυο περιπτώσεις το αποτέλεσμα είναι η ενεργοποίηση  των εσωτερικών προσαγωγών μυών του λάρυγγα που οδηγούν σε σπασμωδικές εκρήξεις. Η πιο κτυπητή ένδειξη γι’ αυτό είναι το γεγονός ότι η μονόπλευρη ένεση με BOΤOX περιορίζει τη σπασμωδική δραστηριότητα αμφοτεροπλεύρως(8) .

 

Ως εκ τούτου θα πρέπει να υπάρχει κάποιος τύπος ανωμαλίας στα προσαγωγά/απαγωγά αντανακλαστικά που είναι υπεύθυνος για τη διαταραχή. Στην προσαγωγική σπασμωδική δυσφωνία, υπάρχει είτε εξασθένιση των προσαγωγών μυών η υπερδιέγερση του απαγωγού μυός δηλαδή του οπισθίου κρικοαρυταινοειδούς μυός. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μια ανώμαλη ενεργοποίηση του λαρυγγικού αναπνευστικού αντανακλαστικού. Σημειωτέον ότι κατά τη διάρκεια της εισπνοής ο οπίσθιος κρικοαρυταινοειδής μυς ενεργοποιείται ταυτόχρονα με το διάφραγμα.

 

Σύμφωνα με τις τρέχουσας απόψεις δεν υπάρχει καλή μόνιμη θεραπεία της σπασμωδικής δυσφωνίας. Η έγκαιρη θεραπεία αυτής της διαταραχής περιλάμβανε την εκτομή του παλινδρόμου νεύρου ή τη σύνθλιψη του. Οι επιπλοκές όμως αυτής της επέμβασης ήσαν συχνά απαράδεκτες και μετά από καιρό τα συμπτώματα επανεμφανίζονται. Τούτο οδήγησε στη χρήση του BOTOX, το οποίο δουλεύει προκαλώντας μια παροδική απονεύρωση στη νευρομυϊκή σύναψη. Έτσι περιορίζεται η μυϊκή δραστηριότητα και υπάρχει βελτίωση των συμπτωμάτων. Παρά τούτο, με την πάροδο του χρόνου αναγεννώνται οι κινητικές νευρικές ίνες, δημιουργείται επανανεύρωση και επιστροφή της λειτουργίας και των συμπτωμάτων προσαγωγοί, ενώ οι πρόσθιοι θυρεοαρυτενοειδείς μυς τείνουν προς τη φωνή λεπτού τόνου. Ως εκ τούτου το πιο επιθυμητό αποτέλεσμα λαμβάνεται ενίοτε στο οπίσθιο σημείο. Κατά το ηλεκτρομυογράφημα  ακούγεται μια ζωηρή μυϊκή δραστηριότητα κατά την έναρξη της φωνής. Μπορεί να παρέλθει μια εβδομάδα για να εμφανιστεί το αποτέλεσμα της ένεσης.

 

Οι κύριες, παρενέργειες της ένεσης είναι η εξασθένιση της αναπνοής,δυσκολία στην κατάποση, και η τάση για εισρόφηση. (Μερικοί ασθενείς αναφέρουν ΄΄αγρίεμα΄΄ της φωνής τους μετά την ένεση ΒΟΤΟΧ, η οποία επανέρχεται μέσα σε μια περίοδο από έναν μέχρι τρεις μήνεs). Αυτά συνήθως διαρκούν μόνο μια ή δυο εβδομάδες εκτός και αν έχει χορηγηθεί παραπάνω δοσολογία. Η χορήγηση μιας δεύτερης ένεσης, συνήθως μέσα σε τρεις μήνες μπορεί να γίνει εφόσον αξιολογηθεί η κατάσταση του ασθενούς, ανάλογα με το πόσο ωφελήθηκε από την πρώτη ένεση και από τη σοβαρότητα των παρενεργειών. Μια άλλη τεχνική επιτρέπει την ένεση του BOTOX ενδοσκοπικά.

 

Η ένεση μπορεί να γίνει στο ιατρείο με τη βοήθεια του εύκαμπτου ρινοφαρυγγοσκοπίου με ανοικτή πύλη εισόδου και βελόνη ενέσεως. Η τεχνική αυτή μπορεί να περιορίσει την ανάγκη καθοδήγησης με ηλεκτρομυογράφο. Η ένεση ΒΟΤΟΧ είναι αποτελεσματική και ασφαλής θεραπεία με μικρές παρενέργειες(15). Συγκεκριμένα  ο Helmstaedter V, et al, (2008) ανακοίνωσε τα αποτελέσματα της εφαρμογής 1000 συνεδριών Botox σε 261 ασθενείς με ποσοστό εκδήλωσης παρενεργειών στο 1,3% των ασθενών.

 

Οι εν λόγω ερευνητές αναφέρουν ήπιες παρενέγειες, οιοποίες ήσαν αναστρέψιμες και κυρίως παραλύσεις των παρακειμένων μυών. Σε τρείς ασθενείς (1.2%) αναπτύχθηκε δευτεροπαθής μη ανταπόκριση προς το BTX type A (BTX-A). Η θεραπεία αυτών των ασθενών συνεχίστηκε με  BTX type B. Στο 2.8% των ασθενών, αν και τα κλινικά τους αποτελέσματα  ήσαν ασθενή επέστρεψαν και τους επαναλήφθηκε η ένεση μέσα σε 4 εβδομάδες από την πρώτη θεραπεία.(15)

 

 Συμπληρωματικά με την ένεση BOTOX  οι ασθενείς μπορούν να κάνουν και ορισμένες συνεδρίες θεραπείας της φωνής με τη συνεργασία λογοθεραπευτή.  Η αύξηση του εισπνεόμενου αέρα κατά την έναρξη της φωνής και η χαλάρωση της θωρακικής περιοχής είναι σημαντικά για την θεραπεία της σπασμωδικής δυσφωνίας.

 

Αν και το ΒΟΤΟΧ είναι η μόνη συμβατική ιατρική θεραπεία, που έχουν στη διάθεσή τους οι ασθενείς με σπασμωδική δυσφωνία, εν τούτοις μερικοί ασθενείς είναι απρόθυμοι να την εφαρμόσουν, εξ αιτίας των επιπλοκών που την ακολουθούν και διαρκούν επί  μακρόν, αν και είναι αναστρέψιμες. Tα ευεργετικά αποτελέσματα μετά από ένεση BOTOX διαρκούν 2-3 μήνες και είναι υποχρεωμένος ο ασθενής να επαν΄λαμβάνει τη θεραπεία κατά τακτά χρονικά διαστήματα. Το κόστος της θεραπείας με BOTOX είναι ανασχετικό, καθώς και η εξάρτηση των ασθενών από τις επαναλαμβανόμενες ενέσεις.

 

Γιαυτό το λόγο έχει δοκιμαστεί και η κλασσική ομοιοπαθητική, η οποία φαίνεται ότι  βελτιώνει τα συμπτώματα της σπασμωδικής δυσφωνίας, περισσότερο από τα  βραχείας διαρκείας αποτελέσματα των ενέσεων Botox. Αν και οι φυσιολογικοί μηχανισμοί της ομοιοπαθητικής θεραπευτικής δεν ταιριάζουν πλήρως με τα σύγχρονα  βιο-ιατρικά μοντέλα , εν τούτοις η ομοιοπαθητική θεραπεία μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναλλακτικά για μερικούς ασθενείς με σπασμωδική δυσφωνία (16).

Η ιδανική θεραπεία της σπαστικής δυσφωνίας απαιτεί εκτεταμένη έρευνα για τον εντοπισμό της κεντρικής νευροπαθοφυσιολογίας που ευθύνεται για τους λαρυγγικούς σπασμούς, ώστε να εστιαστεί η θεραπεία προς την κεντρική νευρολογική ανωμαλία που είναι υπεύθυνη για την παραγωγή των συμπτωμάτων (17).


Ιδιοπαθής παράλυση της φωνητικής χορδής

Το σημαντικότερο πράγμα στη θεραπεία της μονόπλευρης παράλυσης φωνητικής χορδής είναι η αντιμετώπιση της στον κατάλληλο χρόνο. Ολοφάνερο είναι ότι σε περίπτωση που κοπεί το πνευμονογαστρικό ή το παλίνδρομο λαρυγγικό νεύρο κατά τη διάρκεια μιας ογκολογικής επέμβασης μπορεί να γίνει μια μόνιμη επανανεύρωση χρησιμοποιώντας την αγκύλη του αυχενικού πλέγματος ή το υπογλώσσιο νεύρο.

 

Τι μπορεί όμως να κάνει κανείς όταν αντιμετωπίζει  ασθενή σε βράγχος φωνής δυο εβδομάδων και παράλυση φωνητικής χορδής; Μερικές φορές η αιτία είναι ολοφάνερη ο ασθενής είχε μια λοίμωξη του ανώτερου αναπνευστικού συνήθως όμως η αιτία δεν είναι εμφανής. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να γίνουν αξονικές τομογραφίες θώρακα και πιθανόν Μαγνητική Τομογραφία κεφαλής. Αν οι παραπάνω εξετάσεις αποβούν αρνητικές και δεν ανευρίσκεται κάποια αιτία τότε τίθεται η διάγνωση της ιδιοπαθούς παράλυσης της φωνητικής χορδής

 

 Αν ο ασθενής εμφανιστεί τις πρώτες 48 ώρες από την έναρξη της παράλυσης χορηγούνται  κορτικοστεροειδή. Επειδή η επιστροφή της λειτουργίας της χορδής μπορεί να αποκατασταθεί εντός 6-12 μηνών μπορεί να  γίνει ένεση    TVC Gelfoam για παροδική παρεκτόπιση της φωνητικής χορδής προς τα έσω(9) . Η ένεση αυτή μπορεί να γίνει, αφού προηγηθεί ενδοφλέβια χορήγηση ηρεμιστικού και τοπική αναισθησία.

 

Προτιμότερη όμως είναι η γενική αναισθησία κάτω από το χειρουργικό μικροσκόπιο. Με τον τρόπο αυτό επιτυγχάνεται ακριβέστερη προσέγγιση της χορδής, παρά το γεγονός ότι ο ασθενής αδυνατεί να μιλήσει, εξαιτίας του εισαχθέντος λαρυγγοσκοπίου που παραμορφώνει τη φωνή. Μπορεί να υπερχορηγηθεί Geolfoan. Μετά την ένεση Gelfoam προκαλείται μια ποιότητα φωνής που φαίνεται ΄΄ζορισμένη΄΄. Το αποτέλεσμα αυτό διαρκεί 2-3 μήνες. Η τεχνική αυτή είναι αποτελεσματική, βελτιώνει τη φωνή και μπορεί να προλάβει την πνευμονία εξ εισροφήσεως.

Η ένεση αυτή μπορεί να επαναληφθεί αν τούτο χρειαστεί. Μετά από τρίμηνο μπορεί να γίνει ηλεκτρομυογράφημα και ερευνώνται έτσι τα δυναμικά επανεύρωσης. Αν επιδειχτεί δραστηριότητα των δυναμικών επανεύρωσης ο ασθενής πρέπει να ενθαρρύνει διότι υπάρχουν ελπίδες αποκατάστασης της λειτουργίας. Αν διαπιστωθεί φυσιολογική δραστηριότητα μπορεί να αναπαριστά απόκλιση νεύρωσης ή αγκύλωσης του κορτικοστεροειδούς συνδέσμου. Αν μετά από παρέλευση 6-12 μηνών δεν αποκατασταθεί η εμφανής λειτουργία μπορεί να γίνει μόνιμη προσαγωγική μετακίνηση  (medialization) με την θυρεοπλαστική  Τύπο Ι κατάIsshiki(10) και η προσαγωγή του αρυτενοειδούς.

 

Προς τούτο χρησιμοποιούνται διάφορα συστήματα εμφυτευμάτων που ποικίλουν σε μέγεθος και συνίστανται από σιλικόνη (π.χ. το σύστημα θυρεοπλαστικής Montgomery®(11). Η εισαγωγή του εμφυτεύματος μπορεί να γίνει υπό ενδοφλέβια χορήγηση ηρεμιστικού κι έτσι μπορεί να αξιολογηθεί η ποιότητα της φωνής. Εναλλακτικά μπορεί να γίνει ένεση λίπους στη γνήσια φωνητική χορδή. Ο λογοθεραπεθευτής μπορεί να βοηθήσει τον ασθενή να μειώσει την πιθανή ένταση του θώρακά του, προτού ξεκινήσει να ομιλεί και να αυξήσει την αναπνευστική υποστήριξη κατά την έναρξη της ομιλίας.

 

Παράδοξη κίνηση φωνητικής χορδής

Η διάγνωση και η θεραπεία της παράδοξης κίνησης της φωνητική χορδής μπορεί να είναι δυσχερής και να αποτελέσει πρόκληση για τον ΩΡΛ και τη θεραπευτική του ομάδα. Διακρίνονται δύο ομάδες ασθενών.

 

1. Οι ασθενείς με παράδοξη κίνηση της φωνητικής χορδής που εμφανίζουν ανώμαλη σύγκλιση των φωνητικών χορδών κατά τη διάρκεια της εισπνοής που προσέρχονται στο ιατρείο με οξεία εισβολή υπεραερισμού, εισπνευστικό συριγμό, συριγμό (stridor), που δεν ανταποκρίνονται στη λήψη βρογχοδιασταλτικών και λοιπών αντιφλεγμονωδών. 

 

 Η παράδοξη κίνηση φωνητικής χορδής  επιβεβαιώνεται κατά τη βρογχοσκόπηση με εύκαμπτο βρογχοσκόπιο. Ο συριγμός προκαλείται από τον υπεραερισμό και την παράδοξη κίνηση της φωνητικής χορδής. Η ανώμαλη κίνηση της φωνητικής χορδής μπορεί να είναι ψυχογενής και μπορεί να κακοδιαγνωστεί ως άσθμα.


 Είναι πολύ σημαντικό να ερευνηθεί το ψυχοκοινωνικό ιστορικό του ασθενούς και να αποφευχθούν η μη απαραίτητη χρήση των β-αγωνιστών ή ακόμη και η διασωλήνωση της τραχείας ή η τραχειοστομία (12). Αυτό που βοηθάει στη διάγνωση είναι το γεγονός ότι οι οι φωνητικές χορδές δείχνουν ήρεμες και χωρίς κάποια συμφόρηση ή οίδημα., παρά τη θορυβώδη αναπνοή του ασθενούς. Αν ελεγχθούν οι ασθενείς λίγο μετά την απομάκρυνση από το ιατρείο  θα διαπιστωθεί βελτίωση των συμπτωμάτων τους.

 

Η θεραπεία είναι δύσκολη και επικεντρώνεται στην καθοδήγηση του ασθενούς και τον καθησυχασμό του, ενώ  ενημερώνεται ο υπεύθυνος ιατρός για την αντιμετώπιση των κρίσεων του άσθματος ότι ο ασθενής δεν πάσχει από κάτι το πρωτοπαθώς παθολογικό στο λάρυγγα του. Οι γονείς των ασθενών μπορεί να φανούν αρνητικοί.. Η λογοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει στην ανάπτυξη χαλάρωσης του λάρυγγα.

 

2. Οι επαγγελματίες αθλητές. Στους επαγγελματίες πρωταθλητές τα συμπτώματα αναπτύσσονται κατά τη διάρκεια της προπόνησης και του κανονικού αγώνα.. Οι αθλητές επιτρέπεται να συνεχίσουν την άθλησή τους και παρακολουθούνται αν παρουσιάζουν συμπτώματα.. Συχνά ίσως χρειάζονται μια πιο παρατεταμένη προθέρμανση, ενώ οι προπονητές τους συμβάλουν στο να παραμένουν οι αθλητές ψυχολογικά  ήρεμοι και χαλαροί (13).

 

Βιβλιογραφία

1). Hertrich I and Ackermann H. Gender-specific vocal dysfunctions in Parkinson’s disease: electroglottographic and acoustic analysis. Annuals of Otology, Rhinology, and Laryngology 1995; 104: 197-202.

2). Eisele, David W: Chronic aspiration. In: Cummings CW, et al, eds. Otolaryngology Head and Neck Surgery. 3rd ed. St Louis: Mosby-Year Book; 1998:1989-1990.

3). Schonhofer B, Barchfeld T, Haidl P, Kohler D: Scintigraphy for evaluating early aspiration after oral feeding in patients receiving prolonged ventilation via tracheostomy. Intensive Care Med 1999 Mar; 25(3): 311-4.

4). Lore JM: An Atlas of Head and Neck Surgery. 3rd ed. Philadelphia: WB Saunders; 1988:920.

5). Montgomery WW: Surgery to prevent aspiration. Arch Otolaryngol 1975 Nov; 101(11): 679-82.

6). Snyderman CH, Johnson JT: Laryngotracheal separation for intractable aspiration. Ann Otol Rhinol Laryngol 1988 Sep-Oct; 97(5 Pt 1): 466-70.

7). Myers, Eugene N, et al: Operative Otolaryngology-Head and Neck Surgery. Philadelphia: WB Saunders; 1997.

8). Gibbs SR, Blitzer A: Botulinum toxin for the treatment of spasmodic dysphonia. Otolaryngol Clin North Am 2000 Aug; 33(4): 879-94.

9). Coskun HH, Rosen CA. Gelfoam injection as a treatment for temporary vocal fold paralysis. Ear Nose Throat J. 2003 May;82(5):352-3.

10). Herman C. Medialization thyroplasty for unilateral vocal cord paralysis.
AORN J. 2002 Mar;75(3):512-22; quiz 524-6, 529-30.

11). Montgomery WW, Montgomery SK. Montgomery thyroplasty implant system.Ann Otol Rhinol Laryngol Suppl. 1997 Sep;170:1-16.

12). Chiu CY, Wong KS, Huang JL. Paradoxical vocal cord adduction mimicking as acute asthma in a pediatric patient. Asian Pac J Allergy Immunol. 2001 Mar;19(1):55-8.

13) Strominger R N. Treatment of laryngeal motor control disorders. Otolaryngology-Head and Nexck Surgery SELECT. June 2003:11(2):1-4.

14) Corvo MAInacio AMello MBEckley CADuprat Ade C. Extra-laryngeal complications of suspension laryngoscopy. Rev Bras Otorrinolaringol (Engl Ed). 2007 Nov-Dec;73(6):727-32.

15) Helmstaedter VWittekindt CHuttenbrink KBGuntinas-Lichius O. Safety and efficacy of botulinum toxin therapy in otorhinolaryngology: experience from 1,000 treatments. Laryngoscope. 2008 May;118(5):790-6.

16)  Xue SAde Schepper LHao GJ. Treatment of spasmodic dysphonia with homeopathic medicine: a clinical case report. Homeopathy. 2009 Jan;98(1):56-9.

17) Ludlow CL. Treatment for spasmodic dysphonia: limitations of current approaches. Curr Opin Otolaryngol Head Neck Surg. 2009 Jun;17(3):160-5.

.

Τελευταία Ενημέρωση (Δευτέρα, 08 Ιανουάριος 2018 10:00)

 
Το παρόν άρθρο προστατεύεται από το Νόμο 2121/1993 και 4481/2017 για την πνευματική ιδιοκτησία. Η ολική ή μερική αντιγραφή του παρόντος επιστημονικού άρθρου χωρίς τη γραπτή έγκριση του Δρ Δημητρίου Ν. Γκέλη θεωρείται κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας και διώκεται βάσει της νομοθεσίας.